NGC7331 to galaktyka spiralna odkryta przez brytyjskiego astronoma Williama Herschela w 1784 roku. Jest jedną z pierwszych oficjalnie uznanych galaktyk spiralnych, a jej charakterystyczny wygląd został po raz pierwszy zauważony już w 1850 roku, gdy Lord Rosse umieścił ją na liście "mgławic spiralnych lub krzywoliniowych" (spiral or curvilinear nebulae). Znajduje się w odległości ok. 50 mln lat świetlnych, rozmiarami i budową przypomina Drogę Mleczną. Nietypową cechą NGC7331 jest kierunek wirowania zgrubienia centralnego - w przeciwieństwie do większoci galaktyk spiralnych obraca się ono przeciwnie do zewnętrznej części galaktyki (podobne zjawisko występuje w M94). Wraz z NGC7335, NGC7336, NGC7337 i NGC7340 (zaznaczone na zdjęciu) tworzy niewielką grupę nazywaną "Deer Lick Group" (lub oficjalnie grupą NGC7331). Do tej chwili w NGC7331 zaobserwowano trzy supernowe - SN1959D, SN2013bu i SN2014C. Ostatnia wybuchła zaledwie kilka miesięcy przed wykonaniem tego zdjęcia, jednak przygasła na tyle szybko, że nie jest już widoczna. Drugim charakterystycznym obiektem jest grupa pięciu galaktyk (NGC7317, NGC7318A, NGC7318B, NGC7319 i NGC7320) - Hickson 92 lub ARP319, położona ok. 0.5° od NGC7331. Została odkryta przez francuskiego astronoma Eduoarda Stephana w 1877 roku i od jego nazwiska jest powszechnie nazywana Kwintetem Stefana. Najjaśniejszym członkiem tej grupy jest niebieska NGC7320 (12.6m), jednak nie jest ona fizycznie związana z pozostałymi czterema galaktykami - zgodnie z pomiarami znajduje się 35-40 mln. lat świetlnych od Słońca (niektóre źródła podają 100 mln.), a odległość reszty oceniana jest na 270-300 mln. lat świetlnych. Z różnicy odległości wynika mniejsza prędkość radialna i mniejsze przesunięcie ku czerwieni (niebieski kolor). NGC7320 jest więc tylko pozornym członkiem Kwintetu, który przypadkowo znalazł się na pierwszym planie. Pozostała galaktyki są powiązane grawitacyjnie i prawdopodobnie ostatecznie połączą się ze sobą w wyniku serii gigantycznych kolizji.