Parametry:
- Data/czas:
- 2018.02.23, 19:12-20:21UT;
- Teleskop/obiektyw:
- Takahashi FSQ106
- Montaż:
- Takahashi EM-200
- Kamera/aparat:
- Canon EOS 6D
- Guiding:
- -
- Filtr:
- -
- Ekspozycja:
- f/5, t=100x30s, Color RAW
- Warunki:
- widzialność: 4-3/5, zachmurzenie: 0-1/5, wiatr: 1/5, temperatura: -5°, Księżyc ok. 50%%
- Miejsce obserwacji:
- Nietkowice k. Zielonej Góry
- Obróbka:
- preprocesing, stack, DBE, CC, poziomy, krzywe PixInsight Core, przygotowanie do WWW Adobe Photoshop CS6
- Komentarz:
- Raczej niepoważne podejście do tej gromadki wykonane przy okazji zakrycia Aldebarana. Spore zamglenie atmosfery połączone z Księżycem w fazie ~50%% nie pozwoliło na czasy dłuższe niż 30s. Pomimo tego efekty zdecydowanie lepsze niż dawno, dawno, temu, gdy po raz pierwszy spróbowałem fotografować ten obiekt.
Opis:
- Położenie:
- Wielki Pies (Canis Maior) RA:6h46m, Dec:-20°45’
- Dane:
- gromada otwarta, jasność: 4.5m, rozmiar: 38’, liczba gwiazd: 80, najjaśniejsza gwiazda: 6.9m
M41 jest gromadą otwartą położoną w gwiazdozbiorze Wielkiego Psa, ok. 4° od najjaśniejszej gwiazdy nocnego nieba Syriusza. Znajduje się w odległości 2300 lat świetlnych od Słońca i oddala się od nas z prędkością 34 km/s. Jej rzeczywista średnica wynosi ok. 25 lat świetlnych. Według niektórych źródeł M41 była opisywana już przez Arystotelesa ok. 325 roku p.n.e. W czasach nowożytnych odkrywana niezależnie kilka razy: jako pierwszy umieścił ją w swoim katalogu obiektów mgławicowych włoski astronom Giovanni Batista Hodierna około 1650 roku, w 1720 roku została skatalogowana przez założyciela obserwatorium w Greenwich John’a Flamsteed’a, a prawie pięćdziesiąt lat później (w 1749 r.) przez francuskiego astronom Guillaume Le Gentil. Do katalogu Messiera trafiła 16. stycznia 1765 roku. Efektowny obiekt lornetkowy, bardzo łatwy do odnalezienia ze względu na bliskość Syriusza.